Patrząc na różne reakcje dzieci po raz pierwszy zakładające okulary VR na głowę postanowiłam napisać kilka słów o tym jak przygotować dziecko z zaburzeniami rozwoju pod postacią autyzmu dziecięcego i Zespołu Aspergera do pracy z okularami Oculus Quest 2.
Terapia dziecka z zaburzeniami rozwoju to praca wieloaspektowa. Każde dziecko jest inne, wymaga zindywidualizowanego podejścia. Dla niektórych dzieci sprawdzi się praca stolikowa, dla innych zabawy podłogowe. Dobry terapeuta jest w stanie dzięki swojemu doświadczeniu wykorzystywać dostępne metody i techniki pracy płynnie przechodząc do tych, które najbardziej służą dziecku.
Podążanie za nowymi technologiami jest nieuniknione. Aplikacje wspierające rozwój mowy dostępne są na tablety i telefony. Gry rozwijające umiejętności poznawcze są powszechnie wykorzystywane w zajęciach wspierających proces uczenia się dziecka. Natomiast jedną z najnowszych technologii wspierających rozwój dziecka jest praca z technologią wirtualnej rzeczywistości (okulary VR), która łączy w sobie zarówno zabawę, jak i edukację i terapię.
Oto kilka wskazówek, jak przygotować dziecko do pracy w goglach Oculus Quest2:
1. Przygotuj dziecko na doznania sensoryczne
W specyfikę zaburzeń rozwoju ze spektrum autyzmu wpisane są trudności z przetwarzaniem sensorycznym bodźców. Niektóre dzieci czują za mocno, inne wręcz przeciwnie. Aby dobrze widzieć w okularach Oculus należy dobrze dopasować je do kształtu głowy dziecka. Wiąże się to z ewentualnym uciskiem, ale też obciążeniem na głowę. Przed rozpoczęciem pracy warto w prosty sposób wyjaśnić dziecku, co może czuć. W niektórych przypadkach warto dotknąć ich głowy, uprzedzić je, jakich doznań mogą się spodziewać.
2. Pokaż dziecku co zobaczy w wirtualnej rzeczywistości
To, co widzimy po założeniu gogli jest czymś trudnym do opisania. Dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu często boją się nieznanego i nowego, dlatego warto je przygotować na to, co zobaczą po założeniu gogli. Krótkie filmiki nagrane podczas innych sesji bądź zdjęcia przedstawiające wnętrze wirtualnej rzeczywistości powinny pomóc przełamać lęk przed nieznanym. Ciekawym i pomocnym rozwiązaniem jest również prowadzenie zajęć w grupie przy pomocy tablicy multimedialnej, gdzie jedno dziecko korzysta z okularów, a inni widzą, co dzieje się wewnątrz gogli.
3. Jasno określ reguły pracy z goglami
Reguły i zasady są często ważnym elementem pracy z dzieckiem z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W trakcie wielu zajęć zawierane są umowy czy kontrakty. Przed pracą z wirtualną rzeczywistością warto jasno określić takie rzeczy jak: kto zakłada i zdejmuje dziecku gogle, proste hasło, którego dziecko może użyć, jeśli będzie chciało przerwać zabawę, jak działają pady, które dziecko trzyma w rękach, czas trwania jednej sesji w goglach (około 10 minut dla dziecka). Ustalając te kwestie przed włożeniem gogli unikniemy ewentualnych pytań, włożymy zajęcia w ramy, a to da dziecku poczucie bezpieczeństwa.
4. W przypadku zajęć grupowych zdaj się na los
Gogle do wirtualnej rzeczywistości są bardzo atrakcyjnym dodatkiem do zajęć. W trakcie zajęć grupowych dzieci będą chciały jak najdłużej i najczęściej korzystać z nich. Dobrym rozwiązaniem jest losowanie kolejności, zwłaszcza w grupach, w których może dochodzić do konfliktów.
5. Baw się dobrze!
Zajęcia są niesamowitą radością nie tylko dla dzieci, ale również dla dorosłych. Jednak czasami chęć pokierowania dzieckiem i potrzeba kontroli sprawiają, że próbujemy za dziecko zrealizować pewne zadania. Motywuj dziecko, nie wyręczaj go. Zachęcaj do dalszej pracy, a nie zdejmuj mu okularów. Daj dziecku przestrzeń do pełnego korzystania z wirtualnej rzeczywistości.
POWODZENIA 🙂
Katarzyna Pabich – Terapeutka VR