Czym w końcu jest znudzenie, jeśli nie nadmiarem zaspokojeń?
A jednak także tutaj możemy napotkać nierozwiązane i nierozstrzygnięte problemy.
Dlaczego powtarzany kontakt z obrazem A, kobietą A, muzyką A powoduje znudzenie;
podczas gdy ta sama liczba kontaktów z malarstwem B, kobietą B, muzyką B
powoduje wzmożone zainteresowanie i większą przyjemność?”
A.Maslow," Motywacja i osobowość", PWN,1990, s.116.
Przyjrzyjmy się krótko źródłom i skutkom tej przypadłości, jaką jest nuda.
Z biologicznego punktu widzenia, jednym ze źródeł nudy jest niewystarczająca ilość dopaminy, neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za radość i podniecenie. Ze społecznego i kulturowego punktu widzenia, nuda łączy ze sobą powtarzalność, monotonię i niedostateczną stymulację. Efektem tych trzech elementów jest "nuda przewlekła". Na ogół takie zjawisko występuje przy czynnościach, które cechują się powtarzalnością, oraz brakiem nowych wyzwań jak np. praca na taśmie produkcyjnej. Dlatego nie powinniśmy się dziwić, że dzieci, które wykonują te same ćwiczenia o podobnych treściach, popadają w efekt znudzenia i monotonii.
Pokolenie Z zatopione w technologii
Współczesna szkoła stawia przed nauczycielami i terapeutami ogromne wyzwanie, polegające na przekazaniu wiedzy współczesnemu uczniowi, którego określa się mianem "pokolenia Z". Obecna sytuacja pokazała nam, pedagogom, że proces edukacyjny zmienia się na naszych oczach. A co za tym idzie, zmieniają się środki przekazu informacji. Po raz pierwszy spotkaliśmy się z tym podczas wprowadzenia nauki zdalnej. Pierwsze zderzenie się z tą sytuacją, wywołało lawinę negatywnych komentarzy ze strony pedagogów, którzy nie radzili sobie z zasobami Internetu. Z drugiej strony, pokolenie Z, które jest "wychowane" w Internecie poznało całkiem inne i interesujące sposoby nauki. To wszystko uświadomiło nam, że mamy narzędzia, które mogą zmniejszyć lub nawet wyeliminować efekt nudy, gdyż:
„Tradycyjny system edukacyjny z niezwykłą skutecznością produkuje zjawisko „Nil”, czyli nudę i lęk. Szkoła nierzadko staje się fabrykantem nudy, tej zmory procesu kształcenia, która zabija pasję poznawczą, która wygasza namiętności i która zniechęca do czegokolwiek, ... może poza agresją.[...]
Szmidt, K. (2013). Nuda jako problem pedagogiczny. Teraźniejszość-Człowiek-Edukacja, 3, s.61).
Nauka przez zabawę
Kamieniem milowym w nowoczesnym procesie kształcenia może być wykorzystanie Wirtualnej Rzeczywiści (VR) przez terapeutów i nauczycieli. To, co nam daje VR, to wszechstronne i elastyczne wykorzystanie dynamicznej technologii poprzez zachęcanie naszych uczniów do pobudzania i rozwijania umiejętności poznawczych.
Od września 2021 jestem członkiem grupy Terapeutów VR, czyli terapeutów i nauczycieli pracujących z wykorzystaniem technologii wirtualnej rzeczywistości (https://terapeutavr.pl/)
Historie opowiadane podczas spotkań Grupy przez naszych Terapeutów VR ukazują nam celowość i zasadność zaproszenia ucznia do Wirtualnej Rzeczywistości, a także do zaproszenia go w nowy świat nauki pełnej doznań, interakcji i zaangażowania – świat w którym nuda nie ma racji bytu.
Kamil Rydzewski – Terapeuta VR
